Δεν υπάρχει άνθρωπος στον χώρο των αγώνων που δεν γνωρίζει τον Marketing και Sales Manager στον τομέα ελαστικών δικύκλων της Michelin: τον Ντίνο Πετρή. Στο track day του Σαββάτου στα Μέγαρα, ο Ντίνος ήταν παρών παρέα με την Michelin, εξυπηρετώντας τους συμμετέχοντες. Σε κάποιο από τα απογευματινά sessions αποφάσισε να συμμετάσχει. Παρακολουθώντας κατά πόδας (ή αλλιώς "τροχό - τροχό") έναν από τους αναβάτες (που όλοι μας στα paddocks τον αποκαλούσαμε "Simoncelli" λόγω εκπληκτικής ομοιότητάς του με τον ορμητικό Marco) και πριν ο εκπαιδευτής προλάβει να τους δημιουργήσει απόσταση ασφαλείας, ο "Simoncelli" υπέπεσε σ' ένα γενναίο lowside στην είσοδο της Κ6 και ο άτυχος Ντίνος πέρασε από πάνω. Ο μικρός σηκώθηκε χωρίς τραυματισμό, όμως ο Ντίνος είχε τραυματιστεί αρκετά. Ο λεβιές ταχυτήτων (μάλλον) του δημιούργησε βαθιά πληγή στην "καμάρα" του ποδιού (διαπερνώντας το μαλακό σημείο της μπότας πάνω από την "σόλα") και συντριπτικό κάταγμα στην κλείδα. Διακομίσθηκε στο ΚΑΤ όπου δέχτηκε τις περιποιήσεις των ορθοπεδικών. Το πρόβλημα είναι (πολύ προσωρινό ευτυχώς) ότι τα ράμματα του ποδιού απαιτούν την χρήση πατερίτσας, η χρήση της οποίας απαγορεύεται λόγω της κλείδας. Συνεπώς, ο Ντίνος Πετρής πρέπει να παραμείνει εσώκλειστος σπίτι του έως ότου βγουν τα ράμματα και μπορεί να πατήσει το πόδι του.
Του εύχομαι ολοψύχως περαστικά.
Σημείωση: Επί τη ευκαιρία, θα ήθελα να θίξω ένα ζήτημα που αντιμετωπίζουν όλοι όσοι τραυματίζονται σε track day: την χρονοβόρα διαδικασία διακομιδής του τραυματία. Δεν βαρύνει επ' ουδενί τον όποιον οργανωτή. Το πρόβλημα εστιάζεται στον σχεδιασμό του Υπουργείου Υγείας και το νομικό πλαίσιο. Όταν παραλαμβάνει τον τραυματία το ασθενοφόρο της πίστας είναι υποχρεωμένο να τον μεταφέρει στο πλησιέστερο κέντρο υγείας και να διαπιστωθεί η σοβαρότητα του τραυματισμού και να παρασχεθούν κάποιες πρώτες βοήθειες σε περίπτωση που απαιτούνται. Στην συνέχεια ειδοποιείται υπηρεσιακώς το ΕΚΑΒ για να διακομισθεί ο τραυματίας σε εφημερεύον νοσοκομείο. Για να πάρετε μια γεύση του μεγέθους της ταλαιπωρίας: Ο Ντίνος τραυματίστηκε στις 17:20. Το ασθενοφόρο τον παρέλαβε αμέσως και αποχώρησε. Στις 21:30 στο ΚΑΤ δεν του είχαν ακόμη βγάλει (ή κόψει) την φόρμα. Επί τέσσερις ώρες ο φίλος μας πονούσε αφόρητα και τον ταλαιπωρούσε η δύσπνοια που προκαλεί ένα τέτοιο κάταγμα. Εάν σ' αυτό προσθέσετε την ανυπαρξία κατάλληλου εξοπλισμού στα κέντρα υγείας και την απουσία ιατρικών ειδικοτήτων(συνεπώς το δρομολόγιο προς τα εκεί είναι ουσιαστικά άχρηστο) και το αδιαχώρητο που υπάρχει στα εφημερεύοντα, η συνολική εικόνα μεταμορφώνεται σε έργο γκραν γκινιόλ. Κάτι πρέπει να προτείνουμε γι' αυτές τις ειδικές περιπτώσεις. Η ταλαιπωρία ξεπερνά τα ανθρώπινα (και τραυματισμένα) όρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια: