Ένας νεαρός αστυνομικός, διορισμένος στο αεροδρόμιο της Malpensa, είχε άλλα όνειρα ζωής. Το όραμά του ήταν να δημιουργήσει κάτι δικό του... Νοίκιασε με leasing ένα οικόπεδο 3.500 τετραγωνικών μέτρων πολύ κοντά στο αεροδρόμιο και το μετέτρεψε σε οργανωμένο parking για τους ταξιδιώτες, προσφέροντας ποικιλία υπηρεσιών.
Δέκα πέντε χρόνια αργότερα, ο Giuliano Rovelli στα 39 του χρόνια, είναι ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Oasi, μετοχικής εταιρείας που της ανήκουν μια σειρά από επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών, μεταξύ των οποίων και η ParkinGo. Η ParkinGo εξυπηρετεί 700.000 ταξιδιώτες και τζιράρει 9.000.000 ευρώ τον χρόνο.
«Ενώ εργαζόμουν στο αεροδρόμιο, συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι φτιαγμένος για να εργάζομαι ως υπάλληλος. Άρχισα να ψάχνομαι για κάποια αποδοτική επιχειρηματική κίνηση, που να έχει σχέση με τα αεροδρόμια. Παρατηρώντας καθημερινά την λειτουργία της Malpensa και τις ελλείψεις στην εξυπηρέτηση των ταξιδιωτών, διέκρινα ότι αυτό που είχε μεγάλη δυναμική ανάπτυξης -και δεν προσφερόταν- ήταν ένα δορυφορικό parking κοντά στο αεροδρόμιο με τις ανάλογες προσφερόμενες υπηρεσίες . Παρ’ όλο που εκείνη την εποχή βρίσκονταν διάσπαρτοι χώροι στάθμευσης γύρω από το αεροδρόμιο, δεν προσέφεραν στους πελάτες τους αυτό που εγώ έβλεπα ότι είχαν ανάγκη. Τα αεροδρόμια έχουν -γενικώς- μια πολύ περιορισμένη αντίληψη των πραγμάτων που έχουν σχέση με την εξυπηρέτηση των πελατών τους. Κατ’ αρχήν είναι ιδιαίτερα αρνητικοί στο να συνάπτουν εμπορικές συμφωνίες. Αντί να μας βλέπουν ως συμμάχους που δίνουν λύσεις σε προβλήματα (που εκείνοι -εκ των πραγμάτων- δεν μπορούν να λύσουν), μας αντιμετωπίζουν ως ανταγωνιστές που πρέπει να τους αδειάζουμε την γωνιά. Για παράδειγμα, απαιτούν από τους ταξιδιώτες να χρησιμοποιούν τους δικούς τους υπαίθριους χώρους στάθμευσης, χωρίς όμως να εγγυώνται σε περίπτωση κλοπής ή πυρκαγιάς. Εμείς τα προφέρουμε και επιπλέον (εάν το επιθυμεί ο πελάτης) παρέχουμε service του αυτοκινήτου, το πλένουμε, το γεμίζουμε βενζίνη και πολλά άλλα. Μας αφήνει το αυτοκίνητό του, τον μεταφέρουμε στο αεροδρόμιο -με δικό μας μέσο- στην ώρα του και αναλαμβάνουμε όλη την διαδικασία του check in. Φροντίζουμε την περιουσία του όσο ταξιδεύει και στην επιστροφή, τον περιμένουμε στις αφίξεις, αναλαμβάνοντας την αντίστροφη διαδικασία. Καλά θα κάνουν οι υπεύθυνοι των αεροδρομίων να μειώσουν της χρονοβόρες διαδικασίες ασφάλειας και να επενδύσουν στην καλύτερη εξυπηρέτηση των πελατών τους. Ξεκίνησα με το parking στην Malpensa και σήμερα η εταιρεία μας διαθέτει περισσότερα από 10.000 σημεία εξυπηρέτησης».
Αυτά εξομολογείται μεταξύ άλλων ο Giuliano Rovelli σε συνέντευξή του σε οικονομικό περιοδικό. Από τα λεγόμενά του αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής, τον λόγο για τον οποίον σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, η αγωνιστική του ομάδα πρωταγωνιστεί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Supersport, όπως επίσης αντιλαμβάνεται και τον λόγο για τον οποίον βάζει σοβαρή υποψηφιότητα να εκπροσωπήσει την Yamaha στα WSBK το 2012.
Ο Rovelli δημιούργησε το 2008 την BE1 Racing Team και ξεκίνησε την εμπλοκή της στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Supersport με την Ιταλική Triumph. Την επόμενη χρονιά έβαλε στο παιχνίδι την ParkinGo ως βασικό χορηγό της ομάδας και υπέγραψε συμβόλαιο με την εργοστασιακή Triumph για το 2009 – 2010 – 2011. Κατά την διάρκεια της τριετίας 2008 – 2010 πέρασαν δώδεκα αναβάτες από την ομάδα και όλοι τους πήραν βαθμούς στην γενική βαθμολογία, πλην ενός (του Julien Enjolras). Το 2008 η ομάδα αποκόμισε 77 βαθμούς, το 2009 114 βαθμούς και το 2010 168 βαθμούς. Η προσφορά της υπήρξε πλούσια και η εξέλιξή της ταχύτατη (όπως ακριβώς συνέβη και με την καριέρα του εμπνευστή της Giuliano Rovelli). Το 2011 ήρθε το «σπάσιμο» του συμβολαίου με την Triumph και ο «γάμος» με την Yamaha. Η επιλογή δικαίωσε τον Ιταλό, αφού τέσσερις αγώνες προ του τέλους του πρωταθλήματος, ο αγαπημένος του αναβάτης Βρετανός Chaz Davies προηγείται με 42 βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο David Salom και ήδη έχει δώσει στην Yamaha 176 βαθμούς (27 βαθμούς περισσότερους από την δεύτερη Honda).
Όταν υπάρχουν τέτοιοι τύποι που δημιουργούν και διευθύνουν τέτοιες αγωνιστικές ομάδες, ποιος ο λόγος τα εργοστάσια να έχουν δικές τους ομάδες; Άλλος βγάζει τα κάστανα από την φωτιά και άλλος παίρνει την δόξα (όταν έρχονται οι επιτυχίες). Στην σπάνια περίπτωση της αποτυχίας, το εργοστάσιο δηλώνει ότι δεν συμμετέχει επισήμως…
Τώρα, όλα αυτά που συμβαίνουν είναι καλά ή κακά; Το αναλύω σε επόμενο άρθρο που έρχεται κουτρουβαλώντας.
Δεν υπάρχουν σχόλια: