Στο 40ο δευτερόλεπτο του βίντεο, Ευθυμίου και Πολίτης είναι εκατοστά πριν την άσπρη γραμμή, στο ίδιο σημείο, ενώ Κοντομάρος και Ταγκλής έχουν επιλέξει να σταθούν λίγο πιο πίσω. Στο 41ο ο Ευθυμίου κουμπώνει 1η -με την έναρξη διαδικασίας των φώτων- και παθαίνει ό,τι περιγράψαμε προηγουμένως. Στο 42ο δευτερόλεπτο του βίντεο η εικόνα είναι ξεκάθαρη. Πολίτης και Ευθυμίου είναι στα όρια της άσπρης γραμμής (νόμιμα) και ο Κοντομάρος πιο πίσω (γιατί έτσι είχε επιλέξει εξ’ αρχής). Στο 43ο τα φώτα σβήνουν και ήδη ο Πολίτης έχει κάνει τα πρώτα εκατοστά. Ο Ευθυμίου είναι ακόμη ακίνητος. Στο 44ο ο Κώστας (Πολίτης) έχει πάρει ελαφρώς κεφάλι, ο έτερος Κώστας (Κοντομάρος) ακολουθεί, ενώ ο Βασίλης (Ευθυμίου) έχει χάσει μερικά εκατοστά και από τον Ταγκλή.
Λίγο αργότερα -ενώ βρίσκεται στην τρίτη θέση και κοντά στους δύο προπορευόμενους οδηγούς- οι αγωνοδίκες βγάζουν πινακίδα στο Νο 55 για ποινή stop and go. Τα μέλη της ομάδας του διαμαρτύρονται έντονα, επικαλούμενοι τις μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων (μεταξύ των οποίων και του μέλους του διοικητικού συμβουλίου του ΣΟΑΜ Άκη Γεωργόπουλου). Οι αγωνοδίκες δεν σηκώνουν κουβέντα και απειλούν με μαύρη σημαία εάν συνεχισθούν οι αντιδράσεις. Η MV Agusta μπαίνει στα pit τρίτη και βγαίνει έβδομη. Ο αγώνας συνεχίζεται, ο Ευθυμίου καλύπτει μία θέση και τα 15 από τα 17 δευτερόλεπτα διαφοράς από τον τέταρτο, τερματίζοντας πέμπτος.
Το θρίλερ συνεχίζεται εκτός πίστας. Η Racing Team 55, με την πίστη ότι αδικήθηκε κατάφωρα, συνεχίζει να διαμαρτύρεται. Το θέμα για τους άρχοντες του αγώνα έχει λήξει και η συνέχεια εξελίσσεται πίσω στην Αθήνα. Εννέα ημέρες αργότερα (στις 17 Μαΐου) ο Βασίλης απευθύνεται εγγράφως στο συνδικαλιστικό του όργανο (τον Σύνδεσμο Οδηγών Αγώνων) και ζητά από τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου να επιληφθούν της κατάστασης. Και ενώ περιμένει απάντηση, δέκα τρεις ημέρες μετά, στις 30 Μαΐου, ο ΣΟΑΜ δημοσιοποιεί στην ιστοσελίδα του το εξής ανακοινωθέν:
 |
| Οι τροποποιήσεις στην ιστοσελίδα του ΣΟΑΜ. |
Επεβλήθη στον Ευθυμίου ποινή stop and go, γιατί διέπραξε το αδίκημα της εσφαλμένης εκκίνησης. Ένα σκοτεινό σημείο εδώ είναι το ποιοί το είδαν, πόσοι το είδαν, τι είδαν και πόσοι αποφάσισαν (ο κανονισμός δείχνει ρητά τον αλυτάρχη). Έχει σημασία και θα το αναλύσουμε παρακάτω.
Εσφαλμένη εκκίνηση -σύμφωνα με τον ορισμό του γενικού κανονισμού που ίσχυε στις 8 Μαΐου, άρθρο 011.7.3 παράγραφος 14- είναι: «η διέλευση του μπροστινού τροχού μιας μοτοσικλέτας από την γραμμή εκκίνησης πριν από το άναμμα των πράσινων φώτων».
Η εικόνα όπως αποτυπώθηκε από τις κάμερες ιδιωτών διαψεύδουν το γεγονός, συνεπώς δεν υπάρχει εσφαλμένη εκκίνηση (όπως δεν υπάρχουν και πράσινα φώτα).
Σύμφωνα με το γράμμα του νόμου, όποιοι είδαν αυτό που δεν συνέβη, αποφάσισαν λανθασμένα. Και επρόκειτο περί απόφασης, για την οποία δεν υπήρχε η δυνατότητα ανάκλησης ή διόρθωσής της μετά την έκτιση της ποινής. Ο αγώνας για τον Ευθυμίου είχε οριστικά χαθεί. Και αυτό το γνωρίζουν στον ΣΟΑΜ. Βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο από κάποιους που άλλα έβλεπαν και άλλα γίνονταν στην πίστα και δεν έκαναν το προφανές: να υπερασπιστούν τα δικαιώματα του συναδέλφου τους. «Πρωταρχικός σκοπός του είναι η υποστήριξη των δικαιωμάτων των αγωνιζομένων στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας και η εύρυθμη διεξαγωγή αυτού» γράφει το τσιτάτο στην ιντερνετική σελίδα του ΣΟΑΜ. Πριν από τρεις μήνες έγραφα (προφητικά όπως αποδεικνύεται) σε τούτη εδώ την σελίδα:
"Ο ΣΟΑΜ, σ’ αυτή τη νεότερη φάση των αγώνων, ανέλαβε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα και ουδείς δικαιούται να του προσάψει κατηγορία ότι δεν προσπαθεί φιλότιμα. Έως εδώ όμως. Παρατηρώντας τα τεκταινόμενα από ψηλά (και όχι αφ’ υψηλού) προκύπτουν ερωτήματα για την διαχρονικότητα της συγκεκριμένης λύσης και τις μελλοντικές πιθανότητες ανάπτυξης του σπορ. Πρέπει να είμαστε μία από τις ελαχιστότατες –αν όχι η μοναδική- χώρα του πλανήτη που οι ίδιοι οι οδηγοί διοργανώνουν πρωτάθλημα για τον εαυτό τους. Αντιλαμβάνομαι την αναγκαιότητα της συγκεκριμένης λύσης, δεδομένης της κατάντιας του αθλήματος κατόπιν όλων όσων συνέβησαν τα τελευταία χρόνια. Δεν θα μπορούσε ποτέ όμως να αποτελεί μόνιμη λύση. Μου θυμίζει έντονα την λαϊκή ρήση «να μαζευτούμε να πάτε»… Πώς να διαχειριστούν –για παράδειγμα- οι οδηγοί (που στην πλειονότητά τους είναι επαγγελματίες του χώρου ή «πατρονάρονται» από αυτούς) χορηγούς και σπόνσορες όταν σε πολλές περιπτώσεις τα επαγγελματικά τους συμφέροντα είναι αλληλοσυγκρουόμενα; Πώς να επιβάλλουν ποινές –σε περίπτωση παραπτώματος- στους εαυτούς τους; Πώς να διευθετήσουν μια οποιαδήποτε αγωνιστική διένεξη μεταξύ αγωνιζομένων χωρίς να αλληλοκατηγορηθούν για συμφέροντα; Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει; Πρόκειται περί ισορροπίας του τρόμου..."
Η βιασύνη με την οποία αποφάσισαν οι αγωνοδίκες δρομολόγησε ένα ντόμινο εξελίξεων, που το τέλος υποψιάζομαι ότι θα είναι εντελώς ελληνικό: δεν θα γίνει απολύτως τίποτα και το γεγονός θα θεωρηθεί ότι δεν έγινε ποτέ.
Η εμμονή των αγωνοδικών να μην δεχτούν την περαιτέρω εξέταση των διαμαρτυριών της ομάδας έχει την εξήγησή της. Εάν παραδέχονταν το λάθος τους τα πράγματα θα περιπλέκονταν ανεξέλεγκτα. Και κατά την συνήθη τακτική (που μας χαρακτηρίζει ως λαό) το θέμα παραπέμφθηκε στις καλένδες. Ο ΣΟΑΜ τήρησε σιγήν ιχθύος, ακολουθώντας τα ίδια πατήματα της συνδιοργανώτριας λέσχης. Θα του έβγαινε, εάν δεν έστελνε την επιστολή ο Βασίλης. Είναι διαφορετικά όμως όταν υπάρχουν έγγραφα. Και αυτό πυροδότησε την τροποποίηση του γενικού κανονισμού. Το ντόμινο συνεχίστηκε…
Τώρα, ας εξετάσουμε λίγο και την ουσία του όλου ζητήματος. Εάν ψάχνουμε να ρίξουμε το ανάθεμα στον κριτή χάνουμε το δάσος και στοχεύουμε το δέντρο. Η πραγματική αιτία πρέπει να αναζητηθεί (για άλλη μια φορά) στην παροιμιώδη ελληνική προχειρότητα που διακρίνει τις περισσότερες των ενεργειών μας και στη νοοτροπία που μας διέπει.
Όταν ένα όργανο στο μηχανοκίνητο σπορ νομοθετεί, κατά την διάρκεια σύνταξης των επιμέρους άρθρων συνυπολογίζει την υλικοτεχνική του υποδομή, ώστε να είναι σε θέση να ελέγξει και να εφαρμόσει αυτά που ορίζει ως κανόνες του παιχνιδιού. Ο γενικός κανονισμός που ισχύει σήμερα στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι αυτός της ΕΘΕΑ από το 2007 (τουλάχιστον) με ελάχιστες διαφοροποιήσεις στα άρθρα που αφορούν τις δοκιμές. Πάγια πολιτική (γενικώς) της ΕΘΕΑ ήταν να μεταφράζει τα κύρια σημεία των διεθνών κανονισμών της FIM και της UEM, προσαρμόζοντας κάποια σημεία των άρθρων σύμφωνα με την υπάρχουσα υποδομή στο δίκτυο των λεσχών της (που δεν ήταν φυσικά ίδια με αυτή των διοργανωτών παγκοσμίων και ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων μοτοσικλέτας). Αυτό άλλωστε σύστηνε και εγγράφως ο κανονισμός της διεθνούς ομοσπονδίας για τους εκπροσώπους της στις χώρες της Ευρώπης. Εάν προέκυπτε κάποιο ζήτημα που δεν προβλεπόταν από τον ελληνικό κανονισμό που είχε συντάξει, παρέπεμπε στον περίφημο ΔΑΚ, που δεν ήταν άλλος από τον «εν ισχύ» κανονισμό της FIM για αγώνες μοτοσικλέτας. Η ΕΘΕΑ -ως γνωστόν- δεν διέθετε ιδιαίτερο μεράκι για τον κόσμο της αγωνιστικής μοτοσικλέτας, συνεπώς είχε δημιουργήσει έναν γενικό κανονισμό χρόνια πριν, τον οποίον δεν ανανέωνε με τις αλλαγές που γίνονταν κατά καιρούς στον αντίστοιχο διεθνή.
Για να επιστρέψουμε λοιπόν στο θέμα μας και να μην χαθούμε στις γενικότητες (με τις οποίες θα ασχοληθούμε σύντομα), το περίφημο εξελληνισμένο άρθρο περί εκκίνησης (που ίσχυε έως τις 29 Μαΐου) δηλώνει την παλαιότητά του σε δύο σημεία:
α/ αναφέρεται σε πράσινα φώτα που έχουν πάψει να ισχύουν στις διεθνείς πίστες (και στις δικές μας) εδώ και χρόνια και
β/ σε διαδικασία stop and go, που ως ποινή για εσφαλμένη εκκίνηση έχει πάψει να ισχύει στους διεθνείς κανονισμούς από τον Ιανουάριο του 2004.
Προσθέστε σ’ αυτό την ΕΘΕΑ (ική) έμπνευση περί μπροστινού τροχού στην γραμμή εκκίνησης (που εγώ, τουλάχιστον, δεν έχω βρει σε διεθνή κανονισμό) και έχετε τον ορισμό του «δεν βαριέσαι».
«Και λοιπόν;» θα με ρωτήσετε.
«Εάν ήμασταν οργανωμένοι και προσεκτικοί, το πρωτάθλημά μας θα ήταν εντελώς διαφορετικό», θα σας απαντήσω.
Η νοοτροπία είναι αυτή που μας σκοτώνει. Με λίγη περισσότερη προσοχή και έρευνα (και εάν είχε ανατεθεί το θεσμικό κομμάτι του πρωταθλήματος σε κάποιον που μπορεί) θα είχε παρατηρηθεί ότι η UEM, επειδή διαπλέκεται με τοπικές λέσχες και μικρότερους διοργανωτές ευρωπαϊκών αγώνων, προσαρμόζει αναλόγως τους κανονισμούς της FIM για τα πρωταθλήματα και κύπελλα της επιρροής της. Γι’ αυτό ακριβώς και πολλές από τις διατάξεις επί εποχής ΕΘΕΑ ήταν εμπνευσμένες από τον γενικό κανονισμό της UEM. Ήταν ευέλικτες. Στα της εσφαλμένης εκκίνησης λοιπόν, προβλέπεται διαδικασία ride through (το γνωστό πέρασμα από το pit lane), το οποίο βασίζεται στο ανώτατο επιτρεπόμενο όριο μέσης ωριαίας ταχύτητας διέλευσης. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που δεν διατίθεται ο κατάλληλος εξοπλισμός, ούτως ώστε να ελέγχεται η μ.ω.τ. του αγωνιζόμενου (που είναι ένα πιθανό ενδεχόμενο για μικρότερους διοργανωτές); Η UEM προβλέπει ποινή πρόσθεσης 20 επιπλέον δευτερολέπτων στον τελικό χρόνο τερματισμού του συγκεκριμένου συμμετέχοντα. Και μάλιστα το σχετικό άρθρο ορίζει ότι είναι στην διακριτική ευχέρεια του οργανωτή να επιλέξει μια από τις δύο μεθόδους. Συμπληρωματικά δε, αναφέρει ότι η απόφαση για την επιβολή ποινής λαμβάνεται από κοινού από τον αλυτάρχη με τον πρόεδρο των αγωνοδικών (λογικό, αφού απόφαση ενός είναι επιρρεπής σε λάθος).
Εν κατακλείδι, εάν ήμασταν προσεκτικότεροι, μια τέτοια διάταξη έλυνε αυτομάτως τα χέρια όλων. Διότι πρόκειται περί ποινής που σε περίπτωση λάθους μπορείς να ανακαλέσεις, αποφασίζουν τουλάχιστον δύο και δίνεται η ευκαιρία στον «υπόδικο» να αποδείξει το δίκιο του –αν και αυτό ως διαδικασία όπως προείπαμε είναι «άρτζι, μπούρτζι και λουλάς» που δημιουργείται από την έλλειψη εξοπλισμού).
Προχειρότητας συνέχεια. Υπόθεση εργασίας: ο ΣΟΑΜ διαπίστωσε (δια της επώδυνης οδού ενός αδιεξόδου) κενό νόμου και σπεύδει –με καλή πρόθεση- να το διορθώσει, εφαρμόζοντας απλώς τον διεθνή κανονισμό (έτσι τουλάχιστον ισχυρίζεται). Δίνει στον εαυτό του (δηλαδή σ’ αυτούς που εκπροσωπεί, τους αγωνιζόμενους) την ευκαιρία να μην αντιμετωπίσουν στο μέλλον το ίδιο μπάχαλο. Και τα κάνει για άλλη μια φορά μαντάρα:
 |
| Η τροποποίηση του ΣΟΑΜ για τις εκκινήσεις |
α. Δεν καταργεί την διαδικασία stop and go (ride through προστάζει η FIM),
β. δεν εισάγει την ευέλικτη λύση της επιβολής ποινής χρόνου (όπως εναλλακτικά ορίζει η UEM),
γ. συνεχίζει να δίνει την απόλυτη εξουσία της απόφασης σε έναν άνθρωπο (την race direction –δηλαδή την Αρχή του αγώνα- ορίζει η FIM), και το καλύτερο:
δ. απαγορεύει γενικώς την κίνηση της μοτοσικλέτας πριν το σβήσιμο των κόκκινων φώτων (απαγορεύεται η κίνηση προς τα εμπρός κατά την διάρκεια που τα φώτα είναι αναμμένα –μεταξύ δύο και πέντε δευτερολέπτων που διαρκεί η διαδικασία τους- ορίζει η FIM).
Κατά τα άλλα, η ανακοίνωση του συνδέσμου μας πληροφορεί ότι ο γενικός κανονισμός τροποποιήθηκε και εναρμονίστηκε με τον διεθνή κανονισμό της FIM.
Μετά από αυτά, φταίω εγώ (ή οποιοσδήποτε θιασώτης των αγώνων) να γίνομαι καχύποπτος; Η τροποποίηση φωτογραφίζει τον Βασίλη ή απλώς διαθέτω διεστραμμένο νου; Αν στα προηγούμενα προσθέσω το γεγονός, ότι ο Δημήτρης MotoGP ενεδύθη αιφνιδίως τον μανδύα του κυβερνητικού εκπροσώπου ενός εκ των χορηγών του (και μέλους του Δ.Σ. του ΣΟΑΜ) για να προβοκάρει την τροποποίηση και να σπεκουλάρει εμμέσως τον Βασίλη, τότε το γλυκό «δένει», αφήνοντας σε μας την πίκρα του διαδρομισμού που τρώει διαχρονικά τις σάρκες του σπορ και της χώρας.
Την παράγραφο που προσετέθη περί συμπεριφοράς των αναβατών θα την αφήσω ασχολίαστη. Μόνον ένα θα πω. Οι εποχές του «διότι δεν συνεμμορφώθην προς τας υποδείξεις» έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και δεν θα είχα αντίρρηση σε μια έγγραφη (υπό μορφήν κανονισμού) υπενθύμιση του Savoir Vivre που έγραψε η αείμνηστη γιαγιά μου Ελένη Χαλκούση, υπό την προϋπόθεση ότι θα αφορούσε και τις δύο πλευρές (αγωνιζομένους και εξουσία). Έτσι όμως όπως διατυπώθηκε, φοβάμαι πως το Δ.Σ. του ΣΟΑΜ ξεκίνησε να ΕΛΠΑ-ίζει έντονα (και εμείς να μην ελπίζουμε σ’ ένα καλύτερο αύριο).
Σημαντική σημείωση: Eπειδή γνωρίζω τον χώρο των ελληνικών αγώνων από την εποχή της ασπρόμαυρης φωτογραφίας (και το θεωρώ τιμή μου) και επειδή πολλοί θα βιαστούν να ρίξουν λάσπη στον ανεμιστήρα (που λέει και ο Χατζηνικολάου), οφείλω να διευκρινίσω ότι το παραπάνω κείμενο δεν στοχεύει κάποιον, δεν υπερασπίζεται άλλους, δεν εξυπηρετεί συμφέροντα και δεν αποσκοπεί στο να δημιουργήσει έριδες. Οι γραμμές αυτές εκπροσωπούν την δική μου άποψη και την δική μου οπτική γωνία για τους ελληνικούς αγώνες και τα προβλήματά τους. Αυτό το blog στήθηκε για να εκφρασθούν απόψεις και προτάσεις για ένα καλύτερο αγωνιστικό αύριο και να πει αυτά που δεν λέγονται πουθενά αλλού. Και δεν λέγονται, γιατί υπάρχουν οικονομικές εξαρτήσεις (που εγώ δεν έχω). Τουλάχιστον θα αντιληφθείτε εσείς οι φίλοι του Motopress, ότι κάθε τι που γράφω το πιστεύω και δεν προκύπτει από σκοπιμότητες. Το να διαφωνούμε είναι κάτι λογικό και μπορούμε να ανταλλάξουμε επιχειρήματα και όποιος αντέξει. Γράφω αυτή την σημείωση για να αντιληφθούν επίσης οι εμπλεκόμενοι (αμέσως ή εμμέσως) σ' αυτήν την ιστορία (αλλά και σε άλλες που θα αναλύσω σε επόμενα άρθρα) ότι δεν έχω κάποιο χωράφι να χωρίσω μαζί τους και μη όντας αγωνιζόμενος ή παράγοντας ή έμπορος του χώρου δεν υπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα, που θα μπορούσαν να υποκινήσουν μονομερείς επιθέσεις μου υπέρ ή κατά κάποιων. Οι αγώνες ανέκαθεν ήταν η αρρώστεια μου, επιθυμώ ένα αισθητά καλύτερο αύριο για τον κόσμο που τους υποστηρίζει και με τρομάζει η στασιμότητά τους εδώ και δεκαετίες. Εάν δεν αρχίσουμε από τα ψιλά (που είναι ενδεικτικά της λαθεμένης νοοτροπίας) δεν θα φθάσουμε ποτέ στα σοβαρά και σημαντικά. Ή εάν ξεκινήσουμε απ' αυτά με τα σημερινά μυαλά, θα τα κάνουμε ακόμη πιό σκατά. Αυτά και συγχωρέστε με που γουστάρω αγώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια: