ή ελληνιστί "ο κύβος ερρίφθη" και ... τα σκυλιά δεμένα.
Ο Jorge...
…Πριν από μερικές μόλις ημέρες δεν απαντούσε σε δημοσιογραφικές ερωτήσεις, όταν δεν γούσταρε τις δημοσιογραφικές απόψεις…
Ο άνθρωπος έχει έλθει απ’ τον Αλδεβαράν, γνωστόν αστέρα του σύμπαντος που κατοικείται (ο αστέρας) από Μάρδες…
…Κάτι αλλόκοτα πλάσματα που αντέχουν όσα λένε, όπως η ανοησία αντέχει τον εαυτόν της.
Φαίνεται πως κατά τον είρωνα και απρόσιτο ισπανό, προβοκατόρικες είναι οι ερωτήσεις που δεν έχουν πάρει έγκριση από τις απαντήσεις…
Τελικώς, ο κύβος ερρίφθη και με τη σειρά τους ο καθένας, Jarvis και Ciabatti έλυσαν την σιωπή τους με την απαιτούμενη προτεραιότητα, τηρώντας το πρωτόκολλο γι’ αυτές τις περιπτώσεις.
Το μεσημέρι της 18ης Απριλίου ο Jarvis, σ’ ένα δελτίο τύπου δέκα γραμμών:
α. ανακοίνωσε τη λήξη της συνεργασίας Yamaha – Lorenzo,
β. υπενθύμισε τα στατιστικά (41 νίκες, 99 podiums, 141 αγώνες, 3 παγκόσμιοι τίτλοι),
γ. εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της εταιρείας για τα επιτεύγματα του ισπανού αναβάτη, ευελπιστώντας ότι θα πολλαπλασιαστούν (τα επιτεύγματα) έως τη λήξη του συμβολαίου του στην φετινή Valencia,
δ. ευχήθηκε τα καλύτερα για τη μελλοντική του πορεία,
και τέλος,
ε. επιφυλάχθηκε για την γνωστοποίηση του ονόματος του αντικαταστάτη του έως ότου διασφαλιστούν οι όροι της νέας συνεργασίας.
Αυτά από την πλευρά των μπλε…
Μερικά λεπτά αργότερα η Ducati ανακοίνωσε την έναρξη της συνεργασίας της με τον Lorenzo από το 2017, η οποία, βάσει του υπογραφέντος συμβολαίου, θα είναι διετής.
Η δική της ανακοίνωση ήταν ακόμη λακωνικότερη αυτής της Yamaha:
«Η Ducati ανακοινώνει ότι υπέγραψε συμφωνία με τον Jorge Lorenzo, σύμφωνα με την οποίαν ο ισπανός αναβάτης θα συμμετάσχει στα πρωταθλήματα του 2017 και 2018 με την Desmosedici GP.
Ο Lorenzo, γεννημένος στην Palma de Mallorca στις 4 Μάιου του 1987, έχει κατακτήσει κατά την διάρκεια της καριέρας του πέντε παγκόσμιους τίτλους (στα 250 c.c. το 2006 και 2007 και στο MotoGP το 2010, 2012 και 2015)».
Σύμφωνα με πηγές των διεθνών media, ο Jarvis θα είναι παρών στην συνέντευξη τύπου της Πέμπτης (στην Jerez), γεγονός που δεν συνηθίζεται από τους CEO των αγωνιστικών ομάδων, παρά μόνον σε ανάλογες περιπτώσεις.
Ο Jorge, στις αναμενόμενες ερωτήσεις, θα απαντήσει ασαφώς, επικαλούμενος κοινοτοπίες τύπου «νέες προκλήσεις» και «νέο κεφάλαιο» της καριέρας του, ενώ για τα δύσκολα θα αναλάβει ο «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω» Lin Jarvis, ο οποίος έχει κάνει διατριβή στο να ξεγλιστρά αριστοτεχνικά από τις «επικίνδυνες» ερωτήσεις των δημοσιογράφων, οι οποίες προφανώς θα είναι πολλές και ποικίλες κατά την διάρκεια της συνέντευξης τύπου.
Κοινό μυστικό όλων είναι ότι η αντίστροφη μέτρηση για την αποχώρηση του Jorge έχει ξεκινήσει από τον χειμώνα, δεδομένων των εξελίξεων από την Sepang και εντεύθεν.
Παραλλήλως, λόγω του κλίματος που δημιούργησε ο Vale και οι συν αυτώ, ουσιαστικώς ο Lorenzo ποτέ «δεν χάρηκε» κατά τον παραδοσιακό τρόπο τον παγκόσμιο τίτλο του…
…και στην διαδικασία αυτή έχει εν μέρει τις ευθύνες του και ο Jarvis.
Παρέμεινε σκόπιμα αποστασιοποιημένος από τα τεκταινόμενα, διότι στο πίσω μέρος του μυαλού του δρομολογούσε εξελίξεις, για τις οποίες η συγκυρία τον βοηθούσε.
Όσο κι αν πέρασε στα «ψιλά» η είδηση της συμφωνίας του VR46 Camp με την Yamaha, η συνεργασία αυτή αποτελούσε διακαή πόθο της Yamaha, ενώ την ηρνείτο (έως το τέλος του ’15) πεισματικά ο Vale.
Όταν συνέβησαν όσα συνέβησαν, ο Rossi αναδιπλώθηκε και ενέδωσε με αντάλλαγμα την ισχυροποίηση της θέσης του στους κόλπους των μπλε (πέραν των πρόσθετων υλικών απολαβών).
Παραλλήλως, μπήκε στην διαδικασία της συστηματικής αποδόμησης του προφίλ του ισπανού, εξ’ ου και η γνωστή του δήλωση περί Ducati και αρχιδιών…
Είναι σαφές ότι οι ιάπωνες γνώριζαν τις επαφές Lorenzo – Ducati (μόνον αφελείς θα πίστευαν το αντίθετο) και προχώρησαν σε «ηρωική έξοδο», βάζοντας στο τραπέζι δύο προτάσεις ανανέωσης συνεργασίας την ίδια ημέρα και για τους δύο αναβάτες, με εντυπωσιακά (για τα δεδομένα της Yamaha) προτεινόμενα «νούμερα» στην περίπτωση Lorenzo, στα πλαίσια ενός καλά οργανωμένου σκεπτικού.
Ωστόσο, οι μπλε δεν έχουν τις οικονομικές δυνατότητες της Phillip Morris, η οποία θα υπογράψει τις επιταγές για τον ισπανό.
Είναι όμως το ύψος της αμοιβής που καθόρισε το προς τα πού θα γείρει η ζυγαριά;;
Μάλλον όχι…
Ο Jorge γνωρίζει ότι δεν προλαβαίνει να κατακτήσει τους τίτλους που έχει ήδη κατακτήσει ο Vale.
Η ματαιοδοξία του τον οδηγεί σ’ αυτά που έχουν απομείνει και είναι υλοποιήσιμα:
α. να μπει στην ελίτ των αναβατών που έχουν κατακτήσει παγκόσμιους τίτλους με δύο διαφορετικούς κατασκευαστές (μόλις πέντε το έχουν επιτύχει στην ιστορία του παγκοσμίου πρωταθλήματος: Geoff Duke, Giacomo Agostini, Eddie Lawson, Vale και Casey Stoner).
β. να επιτύχει αυτό που ο Rossi δεν κατόρθωσε: να κατακτήσει τον τίτλο με τους κόκκινους.
Εάν όντως φέρει έναν τίτλο στην Ducati, λίγοι θα είναι αυτοί που θα σκεφθούν ότι ο Rossi, πιεζόμενος από τις εξελίξεις τις εποχής, αποφάσισε την μετακίνησή του σε λάθος χρόνο και για τους λάθος λόγους, αλλά συγχρόνως ότι η καταλυτική του παρουσία ήταν αυτή που δρομολόγησε τις ραγδαίες εξελίξεις στο ιταλικό εργοστάσιο, οι οποίες το οδήγησαν στο να διαθέτει πλέον αξιόμαχο όπλο και να αναζητεί τον ιδανικό χειριστή του.
Ακόμη και ο ίδιος ο Casey έσκουζε τα χρόνια εκείνα, αλλά «φωνή βοώντος εν τη ερήμω»…
Ίσως ο βρετανός δημοσιογράφος Matthew Roberts το διατύπωσε καλύτερα με δυό κουβέντες:
«Παρ’ όλες τις προσπάθειές του, ποτέ δεν σου δινόταν η αίσθηση ότι ο Jorge αποτελούσε πρώτη προτεραιότητα για την Yamaha. Τώρα μπορεί να γίνει ένας Ducatisti δια βίου».
Υπάρχει και συνέχεια…
Θα την διαβάσετε σε άλλη ενότητα…
Δεν υπάρχουν σχόλια: