Η δέκατη μεραρχία Αλπινιστών CNN, η τρίτη ταξιαρχία καταδρομών Reuters, η έβδομη μοίρα αλεξιπτωτιστών Associated Press, όλοι σε ζωντανή σύνδεση με τον θάνατο...
Πόσες φορές πήγε να μας βγάλει στις παράξενες γρήγορες στροφές! Και είδε η μούρη του Honda ό,τι δεν είδαμε εμείς...
Νεράιδες να χορεύουν στα βάθη της αμμοπαγίδας. Και να περιμένουν, να φθάσει το κράνος, χωρίς το κεφάλι του...
Όταν προσπαθώ να γεφυρώσω την λογική με την συγκίνηση, γκρεμίζομαι.
Τελευταίως τα ταξίδια του έφθαναν ως την διεκδίκηση και τον τερματισμό. Πιο μακριά φθάνει μόνον η απουσία του. Γι’ αυτό χαμογελά. Επειδή πετάει υπέροχα σε άγνωστους για μας τόπους.
Αλλά η ζωή συνεχίζεται…
Έτσι δεν λένε οι άνθρωποι για να διασκεδάσουν την αμηχανία και τον φόβο τους;
«Ή μήπως το αντίθετο;» είναι η βραδυφλεγής σκέψη που κάνω, λίγα καρέ παρακάτω...
Καθόλου δεν είχε φαντασθεί, ούτε είχε καν υποψιασθεί ότι θα έμενε οριστικώς νέος εξ’ αιτίας μιας και μόνον στιγμής. Ξέμεινε στη μέση μιας γέφυρας, γυρίζοντας από ‘κει που είχε πάει, ενώ ήθελε να πάει εκεί απ’ όπου γύριζε. Από τότε έμεινε μετέωρος στη γέφυρα που χορεύει ζεϊμπέκικο στο πάλκο των ανέμων.
Σ’ αγάπησα και σε αποχαιρετώ με σεβασμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια: