Η Απάντηση Ενός Κουίζ

Φωτογραφία που έχω τραβήξει στην πρώτη έξοδο του VGR80 στην Πεντέλη

Το VGR80 ντυμένο και ετοιμοπόλεμο στην εκκίνηση στο Τυμπάκι, με αναβάτη τον Σάκη Βασιλόπουλο. 1988 και κατάκτηση του πρώτου του πρωταθλήματος.

VGR80 και Γιάννης Τζωρτζόπουλος στην δεύτερη εποχή πρωταθλημάτων.

Έχω επανειλημμένα γράψει (και το πιστεύω απόλυτα) ότι δεν θα υπάρξει ποτέ μέλλον στους αγώνες ταχύτητας, εάν δεν υπάρχει γνώση του παρελθόντος. Η ιστορική μνήμη είναι βασική προϋπόθεση για να χτίσεις ένα καλύτερο μέλλον. Δεν υπάρχει ίχνος καταγραφής του παρελθόντος των αγώνων ταχύτητας σε μια οργανωμένη βάση δεδομένων. Αυτό είναι μια από τις βασικές επιδιώξεις του site του Motopress Racing (που θα βγει στον αέρα τον Νοέμβριο).
Πριν από λίγες ημέρες είχα δημοσιεύσει την φωτογραφία μιας αγωνιστικής μοτοσυκλέτας «ξεβράκωτης» (όπως λέμε στην αργκό, όταν δεν «φοράει» το «κοστούμι» της) και υπό μορφή κουίζ σας ζήτησα να μου απαντήσετε τι βλέπετε. Ο τίτλος της ανάρτησης ήταν «Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο».
Έλαβα ελάχιστες απαντήσεις, παρ’ όλο που το συγκεκριμένο δημοσίευμα είναι δεύτερο σε αναγνωσιμότητα από όλες τις αναρτήσεις του Motopress Racing. Από αυτές μια ήταν ορθή και αυτή ως προς το όνομα του δημιουργού. Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα.
Για να μην εξελιχθεί αυτή η ανάρτηση σε βήμα ανάπτυξης των σκέψεών μου για το σπορ (θα το πράξω σε άλλο άρθρο), μπαίνω στην ουσία.
Τι είναι αυτό που βλέπετε;
Είναι μια ιδιοκατασκευή στο σύνολό της. Πρόκειται για ένα από τα «παιδιά» του Βασίλη Γεωργακόπουλου, του ιδρυτή του VGR team. Κατασκευάστηκε το 1988 για τις ανάγκες του πανελληνίου πρωταθλήματος ταχύτητας στην κατηγορία των 80 κυβικών εκατοστών. Το πλαίσιο, το ψαλίδι και την πίσω ανάρτηση σχεδίασε και κατασκεύασε στο εργαστήριό του ο Βασίλης (όπως και την καλίμπρα πάνω στην οποία έχτισε την όλη κατασκευή).
Ο κινητήρας τώρα: τα κάρτερ είναι από Honda MB 80, πάνω στα οποία προσαρμόστηκε στρόφαλος, κύλινδρος, πιστόνι και κεφαλή από Yamaha YZ 80. Το κιβώτιο ταχυτήτων είναι έξι σχέσεων, επίσης σχεδίασης και υλοποίησης του Βασίλη (χειροποίητο) με δυνατότητα γρήγορης αλλαγής των τριών πρώτων σχέσεων (αναλόγως της πίστας). Ο συμπλέκτης είναι ξηροκάμπανος (επίσης ιδιοκατασκευή του Β.Γ.). Στην φωτογραφία απεικονίζεται η πρώτη έκδοση του VGR80 που ο συμπλέκτης ήταν υγρός πολύδισκος. Η εξάτμιση έχει επίσης σχεδιαστεί και κατασκευαστεί από τον Βασίλη (αφού τα "θυριδώματα" του δημιουργού έχουν μείνει ιστορικά και δεν ταιριάζουν σε οποιαδήποτε racing after market).
Το VGR80 κατέκτησε, στην πρώτη του εμφάνιση, το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1988 με αναβάτη τον Σάκη Βασιλόπουλο (ναι! ναι! ο Sakis, the Greek guy) και ακολούθως τα Πανελλήνια Πρωταθλήματα 1989, 1990 και 1991 με αναβάτη τον Γιάννη Τζωρτζόπουλο (σημερινό πρόεδρο του ΣΟΑΜ).
Ένα έργο τέχνης από αλουμίνιο σε εποχές που οι περισσότεροι δεν γνώριζαν πώς να ρυθμίσουν την προπορεία της ανάφλεξης στα δίχρονα αγωνιστικά τους. Αυτή και άλλες τέτοιες «ζωγραφιές» του Βασίλη Γεωργακόπουλου είναι κλειδωμένες στον «στάβλο» του, κοσμούν τις αναμνήσεις όσων τις ζήσαμε και είναι έτοιμες να ζωντανέψουν με μισή «ροδιά».
Το δυστύχημα είναι ότι ουδείς έχει ενδιαφερθεί έως σήμερα, ενεργά και συγκροτημένα, να δημιουργήσει έναν οργανωμένο χώρο έκθεσης της ελληνικής ιστορίας των αγώνων ταχύτητας, για να εκτίθενται όλα όσα έχουν σχέση με την ιστορία του σπορ στην πατρίδα μας. Όλες οι χώρες με παράδοση στους αγώνες, χώρες που έχουν γίνει κοιτίδες του αγωνιστικού μοτοσυκλετισμού, το πέτυχαν γιατί καταγράφουν την ιστορία τους, την εκθέτουν και την προβάλουν. Εμείς, ούτε τα αποτελέσματα αγώνων της προηγούμενης δεκαετίας δεν μπορούμε να βρούμε.
Οι αγώνες ταχύτητας στην Ελλάδα αντιμετωπίζονταν πάντα ως αναλώσιμο προϊόν (από παράγοντες και αγωνιζόμενους). Από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 έως σήμερα έχουμε διανύσει σχεδόν σαράντα χρόνια ιστορίας. Ιστορία για την οποία δεν υπάρχει ούτε μια σελίδα γραμμένη (εκτός από την φιλότιμη και εξαιρετικά αξιόλογη προσπάθεια του Μιχάλη Αρβανιτόπουλου στο βιβλίο του «Ιστορία του Ελληνικού Μοτοσυκλετισμού», που αναφέρεται στα πρώτα χρόνια του σπορ).
Πολλοί κέρδισαν ΑΠΟ τους αγώνες ταχύτητας.
Ακόμη περισσότεροι πλήρωσαν ΣΤΟΥΣ αγώνες ταχύτητας.
Πόσοι έχουν λειτουργήσει ΓΙΑ τους αγώνες ταχύτητας; Για την ιστορία τους, για τις υποδομές τους, για την διεύρυνσή τους, για την ουσιαστική ενίσχυσή τους, για την θεσμική τους υπόσταση;
Εν κατακλείδι, οι περισσότεροι απουσίασαν από τον πόλεμο της γενιάς τους και της δήθεν «τρέλας» τους, για να βάλουν τα προσόντα τους στον τόκο.

«Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;»
Ναι, ξέρω και δεν αισθάνομαι καθόλου περήφανος γι’ αυτό.